ჩვენი ნაწარმოები!

მეგობრები! :**

1 თავი:

მეგობრობა - ეს სიტყვა არის ყველაზე ძვირფასი სიტყვა ჩემთვის.. ერთი სიტყვა, 9 ასო და უამრავი სათქმელი..
ვფიქრობდი როდესაც დედაჩემმა შემოვიდა და მითხრა:

- მარიამ, მოდი საჭმელი ჭამე..
- ხო, ხო მოვდივარ!
- კარგი, ჩქარა, სანამ გაცივდა..
- კარგი დედიკო ! მოვდივარ..

საჭმლის ჭამა, რომ დავამთავრე წავედი და ვიმეცადინე, შემდეგ ჩავედი ეზოში.. ეზოში უამრავი ბავშვი იყო, როგორც ყოველთვის! მივედი გადავკოცნე ყველა.. ვითამაშეთ ბევრი.. ამ დროს დავინახე ერთი ვიღაც უცნაური გოგონა.. ძალიან ლამაზი.. რაღაც შემაჟრჟოლა... გოგონა ულამაზესი იყო... ცისფერი თვალები და ქერა თქმა ქონდა.. სუსტი იყო ჩემი სიმაღლის იქნებოდა.. გრძელი თმა ჰქონდა, სწორი და სქელი... თეთრი კანი და ვარდისფერი ტუჩები ქონდა.. მოკლედ თავიდან ბოლომდე ულამაზესი იყო.. ეს წამი ჩემთვის რაღაც განსკუთრებული იყო.. მინდოდა გამეცნო მაგრამ ვერ ვბედავდი მისვლას.. ამ დროს ჩემი მეგობარი ანა მოდის და მეუბნება:
- ნინ რა გჭირს?
- არაფერი, რა უნდა მჭირდეს?
- რაღაც უცნაურად გამოიყურები...
ემოციები ვერ დავმალე და ვუთხარი:
- ან ასე იმიტომ ვარ, რომ ერთი ულამაზესი გოგო დავინახე.. აი იგერ რომ დგას და ხელით ვანიშნე.. ახალია?
- აააა, მიგიხვდი.. მოგეწონა? ლამაზია არა? ხო როგორც ვიცი დღეს გადმოვიდაა..
- რა??? ლამაზიი?? ლამაზი არა ულამაზესია... ესეთი არაფერი მინახავს! თვალები აქვს რაღაც სასწაული... მერე რატომ არავინ არ არის მასთან ერთად?

2 თავი


2 თავი :

- ნინ.. იმიტომ, რომ ჯერ ახალია და არავინ იცნობს..
- გასაგებია! მე გავიცნობ!
- კარგი, მიდი გაიცანი!

მე წავედი... რაღაც სასწაულად ვნერვიულობდი... ცუდად ვიყავი.. ოფლმა გამომივიდა.. არ ვიცი რატომ.. ძალიან ცუდად ვიყავი... ძალიან... როგორც იქნა მივედი..

- გამარჯობა ! - ვუთხარი ანერვიულებული ხმით!
- გაგიმარჯოს! - მიპასუხა მან!
- რა გქვია? - ვკითხე თავდაჯერებულმა!
- ელენე, შენ?
- ნინო, სასიამოვნოა ელენე!
- ჩემთვისაც ნინო !
- ელენე ახალი ხარ როგორც ვიცი : ) მაგრამ ესეთი ნაღვლიანი რატომ ?
- ....
ელენემ ამ კითხვაზე არ მიპასუხა და ამ დროს მამაჩემმა დამიძახა
- ნინიკო, წამოდი მივდივართ!
- მოვდივარ - ვუპასუხე!
წავედი და მაინც იმაზე ვფიქრობდი, როგორი თვალები ქონდა.. ულამაზესი.. ასეთი არაფერი მინახავს.. თვალებით წავიკითხე ყველაფერი.. მისი ფიქრები... სევდა... სევდა იყო მის თვალებში..

3 თავი:
დადგა მეორე დღეც. შაბათი იყო აი დახლოებით 1-ი საათისკენ ჩავედი ეზოში.. ის გოგო დავინახე მაგრამ ჯობდა არ დამენახა.. ის ტიროდა.. ტიროდა ცხარე ცრემლებით... ცუდად გავხდი... თვალებზე ცრემლი მომადგა.. მივედი და ვკითხე რა მოხტა მეთქი.. მან კი მიპასუხა:
- ერთი ბიჭი მიყვარს... ამ ეზოელი აღმოჩნდა და ყველა დამცინის.. მის სახელს მიძახიან... მახინჯო, იდიოტო, კრეტინო, აყლაყუდა აი ამ სიტყვებს მეუბნებიან, არ მეგონა ასე თუ იქნებოდა, ყველას ვეზიზღები, უკვე ვერ მიტანენ!
-ცუდად გავხდი.. ხმა ვერ ამოვიღე ყველაფერი ისე მითხრა... ცუდად ვიყავი.. ოფლმა გამომასხა... ავტირდი თავი ვერ შევიკაავე...ბოლოს ვუთხარი:
- არ ინერვიულო.. ჩემთან იმეგობრე!
- დიდი მადლობა : ) მიყვარხარ!
ეს რომ მითხრა გამიკვრიდა „მიყვარხარ“ აი ამ სიტყვას „მეგობრობა“ ამ სიტყვის შემდეგ ვაყენებ! მიყვარხარ - ერთი სიტყვა, 9 ასო და უამრავი გრძნობა! ისე მითხრა რომ მეც შემიყვარდა და ვუპასუხე!
- მეც ძალიან მიყვარხარ : )
მან კიდევ გადამეხვია .. ისე თბილიი იყო.. ისე... ვერ გავძელი და ავტირდი!
იმის მერე 1 წელი გავიდა უკვე საუკეთესოზე საუკეთესო მეგობრები გავხდით! ერთხელაც ჩამოვედი ისევ დავინახე ტიროდა.. თავზარი მეცა.. და ვკითხე:
- ელენე, ელენე, ე-ლ-ე-ნ-ე..
-....
- ელენე რა გჭირს?
- ნინ, არ გეგონოს შენგან მეწყინა რამე უბრალოდ 1 წელი გავიდა და ამ გარემოს ვერ ვეგუები.. ჩემი მეგობარი გამახსენდა რომელიც ჩემი მეორე მე იყო და პირველ მე-ზე მეტად მიყვარდა..

4 თავი:

- გიყვარდა? და ეხლა?
- ეხლა? ეხლაც მიყვარს მაგრამ...
- ელენე ვერაფერი ვერ გავიგე ეხლა რა მოხდა?
- ესეიგი.. მე და ეგ ყველაზე ყველაზე მაგარი მეგობრები ვიყავით.. ძალიან მიყვარდა.. სიცოცხლეზე, თავზე მეტად! დედამიწას მერჩივნა... მიყვარს... მიყვარს... მიყვარს... მაგრამ მას აღარ.. სხვას მამჯობინა  რატომ ? ;( რა დავუშავე? უბრალოდ სხვაში გამცვალა.. გამცვალა.. ; ( გული დამიწვა.. ამის შემდეგ ჩემს სიცოცხლეს აზრი აქვს?
ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა ; ( !! ვერაფერი ვუთხარი..
- მომისმინე ელენე ! ეხლა დაწყნარდი გემუდარები... თავზარი დამეცა..
- კარგი... კარგი.. ; (
- ეხლა მივდივარ აბა შენ იცი..
გავიღვიძე.. 1-ზე როგორც ყოველთვის ჩავედი ეზოში.. დავინახე.. დავინახე ბავშვები.. ბევრი ხალხი.. თავზარი მეცა.. რა მოხდა მეთქი.. მივედი და რაას ვხედავ.. ტირილი ამიტყდა... გული წამივიდა.. ძლივს ვსუნთქავდი... გული მიფეთქავდა... გონს ვერ მოვდიოდი... ჩემმაა თვალებმა რა დაინახა.. აღარაფერი არსებობდა... მისი წითელი თვალები თვალწინ მედგა... ის წავიდა.. ღმერთმა წაიყვანა.. წამართვეს ადამიანი რომელიც თავზე მეტად მიყვარდა... ჩემთვის მნიშვნელოვანი ადამიანი წამართვეს : (( ! რა აზრი აქვს ჩემს ცხოვრებას? გონს ვერ მოვდივარ.. მას ვერასოდეს ვნახავ.. ვერასოდეს.. მის თვალებს.. მის სილამაზეს : (( გამოვფხიძლდი და დავინახე ყველა მე მომხვეოდა.. მათ შორის ისნიც ვინც ელენეს დასხინოდნენ ზიზღით ამევსო თვალები და მივაძახე :
- დაკმაყოფილდით? ის მოკვდა.. მოკვდა.. აღარ არსებობს.. ვერ გიტანთ ... საძულველი ხალხი ხართ... ის გულის დიდი ტკივილით წავიდა ამ ქვეყნიდან.. შენ კი.. ძალიან ძალიან ძალიან უყვარდი ელენეს შენ კი დასცინოდი.. ; ( როგორ შეგეძლო ეს? ცუდად ვარ.. ყველა აქ ხართ : (( ელენეს ტირილს და გულის ტკენას გამოასწორებთ ? : ( ვერ გიტანთ - მივაძახე იმ ბიჭს რომლის თავიც ელენეს უყვარდა.. და საერთოდ იმათ ვისაც ელენე სძულდა.. და თან ტირილი ამიტყდა... აი თურმე როგორ მყვარებია ის.. როგორ ; ( ცუდად გავხდი : @ ის ჩემს მფარველ ანგელოზად გადაიქცა..